Handzaam, vaalblauw en goed gebruikt: het ‘Koffertje van opa’ blijkt een typisch handbagagekoffertje uit de jaren ’50. Het ding is flink zwaar en duidelijk goed gevuld. Maar waarmee?
Eén voor één duw ik de knoppen van de vergrendeling opzij: klik, klak. Als ik het deksel omhoog til, hou ik mijn adem in. Oh wauw! Voor me ligt een stapel brieven in insteekhoesjes, een paar bundels oude enveloppen en -eronder- vijf dikke plakboeken, vol krantenknipsels, foto’s en programmaboekjes die te maken hebben met het werk en leven van mijn Overopa, H.C. van Oort. Ik blader de boeken snel door: alles is keurig ingeplakt en van commentaar voorzien door mijn opa. De enveloppen zijn grofweg in drie stapels te verdelen: gelukwensen met de koninklijke onderscheiding die HC in 1949 kreeg, felicitaties met zijn tachtigste verjaardag op 26 april 1953, en reacties op zijn overlijden exact vier maanden later.
De tekst gaat verder onder de foto >
De brieven in de insteekhoesjes blijken van een heel ander slag: het zijn de brieven die mijn opa en oma Van Oort aan mijn oudoom Henk schreven, toen zij nog in Indië woonden. Een snelle blik leert me dat de meeste brieven van na de Oorlog zijn. Jammer, want juist over die oorlogstijd, de Japanse bezetting en hun periode in het kamp, zou ik graag meer te weten komen. Toch gaat mijn hart ook sneller kloppen van de spullen die er wél in dat oude koffertje zitten. Zó veel informatie over familieleden die ik nooit gekend heb, uit een tijd die zo anders was dan de mijne. Ik wíl, ik moét hier iets mee. Maar wát?
>> Volgende keer: Die mysterieuze onderste lades